kömbe

mmmm ev gibisi yok ya, bir de insanın annesinin dizinin yanı gibisi yoktur bence. hele uzaklarda kalıp burnunuzun direği sızladığında daha çok hissedilir. yeni hasret giderip geldiğim için çok sulugözlülük yapmayacağım desemde dayanamadım işte. bizim köyümüzde sabah ekmek yapılırken odun ateşinde sacın üzerinde önce kömbe pişer, maharetli ellerin sabah erkenden yoğurup hazırladığı hamurlar açılıp yapılır. annecime gitmeden önce listemi haber vermiştim, kebap isterim, kömbe isterim diye. Kebabı sağolsun Adanada her yerde güzelce yersiniz ya, kömbeyi asıl memleketimiz Elazığ/Ağın havasında yemek lazım. ne yapalım şehirde sac yerine teflon tava, ateş yerinede gazlı ocaklar sağolsun.

gelelim kömbeye ;

* 2 kilo soğan

* yağ

* ekmek hamuru

işin özü soğanlı sac böreği diyebiliriz ancak, yaklaşık 4 yıldır yemediğimi düşünürsek, her yaz gittiğimiz köyümüzün tadı, kokusu, annemin elinin tadı , anlayacağınız beni aldı götürdü.

yazın evimiz kalabalık olunca annem hazırlığını önceden yapar, yaklaşık soğanlar bir gün önceden yemeklik doğranır. genelde bu işi evde anneannem üstlenir, gözündeki rahatsızlıktan dolayı gözleri yanmaz ve hiç ağlamaz. bütün soğanları aynı büyüklükte titizlik ile doğrar, sonra suyunu çekene kadar karıştırarak kavrulur ve yağ eklenir. ateşten almadan salça ve tuz ilavesi yapılır.

annem yufka ekmeği mayasız hamurdan hazırlar. büyük bezeler haline getirilip teker teker açılan yufkanın içine soğumuş olan harç üzerine yayılır ve kare zarf şekline katlanırken arasına daha önceden suvıyağ ve tereyağ eritilmiş karışımdan sürülür. sacın üzerinde çevire çevire pişirilir, üzerine yağ karışımından sürülür, diğer tarafı çevrilir. odun ateşinde pişerse tadı harika olur. umarım yazın köye gidip bu anlattıklarımı fotoğraflama şansım olur.